De Sint Bernard is een groot hondenras uit Zwitserland. Daar werd de Sint Bernard oorspronkelijk gefokt door monniken van het hospice op de Grote Sint-Bernard als waak-, beschermings- en reddingshond. Vandaag de dag is de St Bernard, die door de FCI geclassificeerd is in Groep 2, echter ook een populaire familie en gezelschapshond.
De levensverwachting van de Sint Bernard is ongeveer 10 jaar. De dieren bereiken een schofthoogte van 65 tot 80 cm (teven), respectievelijk 70 tot 90 cm (reuen). Het gewicht van de Bernhardiniers beweegt zich in een gebied van 55 tot 80 kilogram.
De grote dieren worden gekenmerkt door een krachtig, harmonieus werkend lichaamsbouw met een brede rug en een gebogen borstkas. Het hoofd van de Sint Bernard is groot en breed en heeft een voorhoofd met een lichte rimpelvorming en een opvallende voorhoofdsgroef.
Zijn bruine ogen zijn medium groot, zijn oren zijn hoog aangezet. Sint Bernards worden zowel als korthaar als langhaar gefokt. De vacht is dicht en glad met beide varianten en heeft veel ondervacht. De basiskleuren van de Bernhardiniers zijn wit of roodbruin. De rasstandaard zorgt voor aftekeningen op de poten, de borst, de neusband, de bles, de punt van de staart en in de nek.
Ondanks hun indrukwekkende grootte zijn Sint Bernards uiterst gevoelige en zachte dieren die zeer aanhankelijk blijken te zijn. Hoewel hun karakter kan worden omschreven als kalm en gereserveerd, hebben ze een levendig temperament. In de omgang met haar gezin en vooral met kinderen toont ze haar onbaatzuchtige karakter, wat ook bijdraagt aan haar geschiktheid als gezinshond.
Als hondeneigenaren voldoende ruimte hebben, zijn Sint Bernards uitstekende gezinshonden. Sommige van hen worden ook als waakhond gehouden. Hoewel ze nog steeds worden gebruikt als reddingshonden, is hun belang op dit gebied sterk afgenomen, omdat ze door de fokkerij veel van hun oorspronkelijke mobiliteit hebben verloren.
Gezien hun grootte is de behoefte aan beweging van Sint Bernards niet zo hoog als bij andere grote hondenrassen. Toch hebben ze natuurlijk genoeg beweging nodig. Daarnaast hebben ze veel consequenties en aandacht nodig bij het onderwijs en ook de zorguitgaven mogen niet worden onderschat.
Helaas blijft ook de Bernhardiner niet gespaard van race-typische ziekten. De dieren lijden relatief vaak aan problemen met de ogen en aan huidziekten.
Zoals vaak het geval is bij grote hondenrassen, hebben Sint Bernards ook een verhoogd risico op maagwendingen en heupdysplasie.
Sint Bernards hebben een speciale, hoogwaardige voeding nodig die hen van alle noodzakelijke voedingsstoffen voorziet en tegelijkertijd het risico van maagrotatie helpt te verminderen.
Het is belangrijk dat de hoeveelheid voedsel die u eet is gebaseerd op uw werkelijke behoeften. Verschillende factoren, zoals leeftijd, gewicht en activiteiten van de Sint Bernard, zijn bepalend voor het bepalen van de benodigde hoeveelheid voedsel.
Het voedingsconcept van Bellfor ondersteunt de ontwikkeling en het welzijn van uw Sint Bernard al op jonge leeftijd.